Mieszkam na Hiva Oa

 Tekst recytowany przez Mirosława Bakę podczas spektaklu "Wyspa Brel". Przypuszczam, że autorstwa Brela w tłumaczeniu Kołakowskiego.

Mieszkam na Hiva Oa,

Za oknem mam ocean

Śmierć wabi mnie, woła

A ja jej pisze pean.

Płynąć musiałem długo

Ku duchom Tupapau;

Nadeszły cienia smugą,

By wyssać tlen pomału.

Reflektor prosto w oczy...

Hm, kto wierzy, że jest Bóg?

Zesłałeś sen proroczy -

Ty, któryś istnieć mógł.

Mieszkam na Hiva Oa,

Za oknem widzę Paryż.

Śmierć - dziwka na wpół goła

Sprzedaje mi paraliż.

Kobiety mego życia

Wykupią garstkę piachu.

Nic nie ma do ukrycia

Prócz wstydu i prócz strachu.

Przede mną wielki finał:

Czy miłość piekłem jest?

Bóg szepnie „moja wina”

Bezradny czyniąc gest.

--

Mieszkam na Hiva Oa,

Za oknem mam Ostendę.

Flamandzka stara szkoła:

Naturą martwą będę...

Tak z ram się wyrwać chciałem

I barw pragnąłem jasnych

A w stęchły mrok wrastałem

Łbów i mieszkanek ciasnych.

Ostatni akt w teatrze

Gdzie swój monodram gram.

Z widowni na mnie patrzy

Bóg – także całkiem sam.

Mieszkam na Hiva Oa,

Za oknem mam Brukselę

Śmierć wchodzi do kościoła;

Mnie nie ma w tym kościele.

Szczęśliwy być umiałem

Bez wiary, bez nadziei...

Miłości wciąż szukałem

Jak nędzarz z Galilei.

Kurtyna, kwiaty, brawa;

Bóg ma statystów spis.

Jak wy też nie mam prawa

Zaśpiewać nic na bis?

Mieszkam na Hiva Oa,

Za oknem mam Markizy.

Ujrzałem cień anioła:

Wyniki analizy.

Bóg mrugnął do lekarzy

I widzą zgon na kliszy

A setki moich twarzy

Uśmiecha się z afiszy.

To obiektywu hydra

Śmierć zmienia w życia cel.

Plakatem jest klepsydra;

Opuszczam was, Jacques Brel.

Mieszkam na Hiva Oa,

Za oknem nicość zieje.

Bóg istnieć w niej nie zdoła...

Więc śmierć też nie istnieje?

A jeśli śmierci nie ma

I życie było złudą -

Istnieje tylko trema

Przed wiekuistą nudą?

Precz z nudą! To nie koniec!

W szalonym niebie gra Bóg na akordeonie!

Brzmi walc na tysiąc pas!